Dit UWV Kennisverslag laat zien dat arbeidsongeschikte medewerkers van eigenrisicodragers sneller de WGA uitstromen, maar niet sneller uitstromen naar werk.
Als een werknemer na twee jaar ziekte niet is hersteld, dan komt diegene mogelijk in aanmerking voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Gedeeltelijk arbeidsongeschikten en volledig arbeidsongeschikten van wie wordt verwacht dat zij in de toekomst weer (meer) kunnen gaan werken, ontvangen een WGA-uitkering.
De WGA kent een hybride stelsel, waarin werkgevers standaard publiek verzekerd zijn, maar ervoor kunnen kiezen om eigenrisicodrager te worden voor de WGA. Eigenrisicodragende werkgevers betalen zelf de WGA-uitkering van hun zieke werknemers of verzekeren zich hiervoor. Ze voeren ook zelf de re-integratiedienstverlening uit of besteden die uit aan een private partij.
Uit eerder onderzoek blijkt dat werknemers van eigenrisicodragers vaker en sneller uitstromen uit de WGA. Het is nog onduidelijk of dit (deels) ook extra uitstroom naar werk is. De Universiteit Leiden onderzocht in samenwerking met UWV of eigenrisicodragerschap leidt tot meer uitstroom naar werk vanuit de WGA.
De belangrijkste conclusie is:
- Eigen risico dragen leidt niet tot meer uitstroom vanuit de WGA naar werk. De (re-integratie)dienstverlening van UWV en marktpartijen heeft dus een even groot effect op de uitstroom naar werk.
De andere conclusies bevestigen resultaten uit eerdere onderzoeken:
- WGA-gerechtigden die onder een eigenrisicodrager vallen, krijgen veel vaker een herbeoordeling dan WGA-gerechtigden die onder een publiek verzekerde werkgever vallen.
Dit heeft twee gevolgen:
- Eigen risico dragen leidt vooral tot een snellere doorstroom van de WGA naar de IVA. Duurzaam en volledig arbeidsongeschikte werknemers van eigenrisicodragers krijgen dus sneller de voor hen bedoelde uitkering dan publiek verzekerde werknemers.
- Werknemers van eigenrisicodragers stromen ook iets vaker volledig uit de WIA-uitkering. Maar de uitstroom naar werk is hetzelfde als die van publiek verzekerden.