Voor dit onderzoek zijn de werkelijke ondersteuningstrajecten van jongeren vergeleken met de ideale trajecten die professionals uit diverse gebieden (onderwijs, zorg, re‑integratie/werk en justitie) met elkaar hebben opgesteld. De uitkomsten laten zien dat het op verschillende aspecten van ondersteuningstrajecten theoretisch mogelijk is om besparingen te realiseren. Eén van deze aspecten is vroegtijdige signalering, gevolgd door tijdige inzet van interventies (met name gericht op een stabiele gezinssituatie of een juiste schoolkeuze). Ook kan het lonen om investeringen in sociale en werknemersvaardigheden als een rode draad door het leven van de jongeren te laten lopen.