Het Gilde Re-integratie heeft in opdracht van UWV twee projecten uitgevoerd die erop gericht zijn om de kennis die in de hoofden van UWV-werkcoaches zit naar boven te halen. Doel is de werkwijze van werkcoaches objectiveerbaar, evalueerbaar, overdraagbaar en herhaalbaar te maken. Een van de projecten had betrekking op de omgang met niet-nalevend gedrag: gedrag waarbij cliënten zich niet aan de regels en verplichtingen houden en/of niet actief naar werk zoeken.

Enkele bevindingen:

• Aanbeveling is om handhavingsinspanningen meer te richten op zelfredzame mensen.
• Bij ‘onwillige’ zelfredzamen kan een stringentere handhaving participatiebevorderend en (dus) schadelastbeperkend werken. Wel is daartoe risicosturing nodig. Volgens de aan het Gildeproject deelnemende werkcoaches kunnen klanten worden onderscheiden in ‘nalevers’, ‘twijfelaars’ en ‘harde kern’. Het is van belang deze drie groepen met risicoanalyses in kaart te brengen. Door vervolgens bij de diagnosestelling niet alleen te kijken naar zelfredzaamheid maar ook naar nalevingsbereidheid en de twijfelaars en harde kern onder de zelfredzamen vaker uit te nodigen voor een gesprek, kan de controledruk gericht worden verhoogd.
• Daarnaast benadrukken de werkcoaches het belang van tijdige en goede voorlichting, gevolgd door heldere en eenduidige afspraken tussen werkcoach en klant, inclusief de mogelijkheid tot het opleggen van sancties bij het niet-nakomen van afspraken. Door handhaving preventief in te zetten kan spanning in de klantrelatie worden voorkomen.

Het andere project had betrekking op de begeleiding van oudere werkzoekenden (45-plussers). Hieraan is aandacht besteed in artikel 3.2 in UKV 2010-III.