Enkele bevindingen:

• Uit diepte-interviews onder in 2006 ingestroomde gedeeltelijke WGA’ers die op zoek moesten naar een nieuwe werkgever, valt op te maken dat de WGA een moeilijk te communiceren wet is. Op zich doet UWV de goede dingen, namelijk de werking van de WGA langs verschillende elkaar aanvullende kanalen communiceren richting klant. De reguliere kanalen voldoen hier echter niet: de klant herkent wel de boodschap ‘werken loont’, maar begrijpt hem niet echt. Dit komt doordat de cliënt er op dat moment geen ruimte voor heeft en/of omdat het te ingewikkeld is.
• Bijkomende factor is dat het lonend zijn van werken - wat een belangrijke pijler was bij de inrichting van de WGA - niet een voldoende prikkel lijkt om actief naar werk te zoeken.
• Als we willen dat de boodschap de klant echt bereikt en er ook naar gehandeld wordt, dan is meer nazorg nodig: herhaling van de informatie, op de persoonlijke situatie toegespitste toelichting over inkomensgevolgen van werken en intensiever stimuleren/motiveren en begeleiden richting werk.