Voor de uitbraak van de coronacrisis in 2020 was de Nederlandse arbeidsmarkt al krap. Dit kwam vooral door de sterke groei van het aantal vacatures in 2019. Na de coronacrisis nam de krapte verder toe. De pandemie zorgde in 2020 voor een flinke daling van het aantal vacatures, maar de vraag naar personeel herstelde snel. Tegelijkertijd daalde het aantal kortdurend WW’ers. Dit zijn mensen met een verstreken WW-duur van maximaal 6 maanden. De ontwikkelingen leidden in het tweede kwartaal van 2022 tot een piek in de Spanningsindicator. De vraag naar werknemers oversteeg het aanbod van werkzoekenden in bijna alle beroepen en regio’s. 

Na de piek in 2022 nam de spanning op de arbeidsmarkt iets af. In het vierde kwartaal van 2023 was de arbeidsmarkt volgens de Spanningsindicator niet langer ‘zeer krap’, maar ‘krap’. Sindsdien koelt de arbeidsmarkt verder af. Alleen in het tweede kwartaal van 2024 en 2025 nam de spanning toe. In de lente is er vaak meer seizoensgebonden werk in sectoren zoals toerisme, horeca, detailhandel en de bouw. Hierdoor is er meer vraag naar personeel. 

Sinds 2022 neemt het aantal vacatures in het tweede kwartaal elk jaar af. Toch is de arbeidsmarkt in het tweede kwartaal van 2025 volgens de Spanningsindicator nog steeds krap. Dit betekent dat het verschil tussen vraag en aanbod nog steeds groot is en werkgevers nog altijd moeite hebben om geschikt personeel te vinden. Vergeleken met de jaren voor 2022 zijn er nog steeds historisch veel openstaande vacatures. Ook is het aantal vacatures veel groter dan de hoeveelheid kortdurend WW’ers. 

Het is lastig om de arbeidsmarkt goed te voorspellen. Vooral in sectoren die erg afhankelijk zijn van de economie, zoals de zakelijke dienstverlening, detailhandel of horeca. In deze sectoren kan de krapte iets afnemen. In andere sectoren blijft de arbeidsmarkt naar verwachting gespannen. In sectoren met een grote maatschappelijk opgave, zoals de zorg, het onderwijs, ICT of techniek, blijft de vraag naar medewerkers groot.