Joey hielp hiervoor acht jaar lang mensen aan het werk in de detachering- en uitzendbranche. Het commerciële karakter van zijn werk begon hem tegen te staan en hij zocht een rol met een grotere maatschappelijke betekenis. Een reis naar Azië deed hem beseffen hoe belangrijk een goed functionerende verzorgingsstaat eigenlijk is. Het gaf hem hét zetje richting UWV.

In het interview met Joey komt de efficiëntie van de dienstverlening van UWV – of het gebrek eraan – al snel ter sprake. Waar Joey bijvoorbeeld tegenaan liep, was dat hij de medische gegevens van mensen niet mocht inzien, vanwege de strenge AVG-regels. Hij kon op basis van de summiere informatie moeilijk beoordelen of iemand weer aan het werk kon en een passend re-integratieplan opstellen. Dit leidt tot frustratie bij cliënten, die hun verhaal voor de zoveelste keer moeten vertellen.

Grootste belemmering in zijn werk als re-integratiebegeleider was voor Joey de wildgroei aan ICT-systemen waarin hij zijn administratie moest bijhouden: ‘Ik moest voor élk telefoongesprek dat ik met een cliënt had zeven systemen raadplegen. Op een gegeven moment keek ik er zelfs tegenop om een cliënt op te bellen om te vragen hoe het met zijn sollicitatie was gegaan. Want zelfs een gesprek van 2 minuten moest ik administreren. Heb vertrouwen in je werknemers, die weten meestal écht wel wat ze aan het doen zijn. Gelukkig doet UWV dat ook steeds meer.’

Ook dat zijn collega’s hun cliënten met een onbekend nummer belden, viel Joey op. ‘Ik vond dat zo vreemd. Waarom zou je als re-integratiebegeleider je cliënten anoniem bellen? Dit was geen regel, maar meer een gewoonte binnen UWV. Ik besloot daarom mijn cliënten wél mijn telefoonnummer te geven. Ik vind dat je gewoon bereikbaar moet zijn voor mensen. Nu bellen mijn collega’s ook met nummerherkenning.’

Inmiddels werkt Joey als projectcoördinator bij een van de ‘proeftuinen’ van UWV. Dit zijn kantoren waar naar meer van dit soort manieren gezocht wordt naar manieren om de dienstverlening te verbeteren. ‘UWV was vroeger echt een fabriek. We kregen een opdracht, en die gingen we dan uitvoeren zonder erbij na te denken. Nu is dat anders. We worden als medewerkers echt aangemoedigd om kritisch na te denken over wat we doen én wat we kunnen verbeteren. We moeten denken vanuit de cliënt en niet vanuit het proces, de wet en de regel. Ik mag soms ook buiten de lijntjes kleuren en krijg daarmee de vrijheid om met nieuwe manieren van werken te experimenteren.’ 

Het hele verhaal van Joey, en van andere werknemers bij grote uitvoeringsinstanties lezen? Het boek Tot uw dienst is nu verkrijgbaar in alle boekhandels.