Ondanks de krappe arbeidsmarkt zijn werkgevers nog altijd terughoudend bij het aannemen van mensen met een arbeidsbeperking. Slechts 18,3% van de werkgevers heeft iemand met een arbeidsbeperking in dienst. Dat blijkt uit recent onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Voorzieningen kunnen een belangrijke rol spelen om meer mensen met een arbeidsbeperking aan een baan te helpen.

Zo nu en dan gaat Jacobs met een arbeidsdeskundige mee op bedrijfsbezoek. Voor zijn werknemer die na een ongeluk in een rolstoel terecht was gekomen, had een werkgever UWV gevraagd om een vergoeding voor een werkplekaanpassing. Jacobs: ‘Wij gingen samen met de werknemer het bedrijf binnen. De arbeidsdeskundige keek meteen hoe toegankelijk het bedrijf voor hem was. Klapdeuren openen lukte wel, maar met moeite. Die energie kun je beter sparen voor je werk, constateerde de arbeidsdeskundige. Naast een vergoeding voor het aanpassen van de goederenlift heeft dat bezoek ook tot een vergoeding voor het automatisch openen van de klapdeuren geleid. We zoeken weliswaar naar een betaalbare, maar vooral naar de meest adequate oplossing. Samen met de werknemer én met de werkgever kijken we naar de mogelijkheden, het is altijd maatwerk.’

UWV maakt onderscheid in twee soorten voorzieningen: werknemers- en werkgeversvoorzieningen. Denk aan vervoersvoorzieningen, zoals een vergoeding voor een aangepaste auto of taxikosten. Als iemand met gebaren communiceert, kan UWV voor vergoeding van tolkuren zorgen. Als iemand slecht ziet, voor een vergoeding van speciale vergrotingssoftware.

‘De voorziening die we het meest inzetten,’ vertelt Jacobs, ‘is de jobcoach. Dat is iemand van binnen of buiten het bedrijf die ondersteuning geeft zodat de werknemer zijn werk goed kan doen. De jobcoach is regelmatig aanwezig bij gesprekken tussen werkgever en werknemer, biedt hulp tijdens de inwerkperiode en stelt de cliënt op zijn gemak. Ook na de indiensttreding blijft de coach bereikbaar voor ondersteuning. Bijvoorbeeld als er problemen opduiken of als er dingen niet duidelijk zijn. Daarnaast treedt de jobcoach op als klankbord voor de werkgever.

Aanpassingen van de werkplek – dus die de werknemer met een beperking níét kan meenemen – vormen de tweede categorie. Het kan dan gaan om vergoedingen voor het aanpassen van een toilet, doucheruimte of andere aanpassingen aan de werkplek. ‘Het gaat om het wegnemen van obstakels zodat iemand met een beperking kan (blijven) werken’, legt Jacobs uit. ‘Wat niet zo bekend is, is dat het voor het recht op een voorziening niet noodzakelijk is dat iemand een uitkering van UWV heeft. Ook voor werknemers met een beperking die geen uitkering hebben, kan een werkgever er een beroep op doen.’