Uit de wetenschappelijke literatuur blijkt dat mensen met een chronische aandoening via een online zelfmanagementprogramma kunnen leren omgaan met hun ziekte. Eventuele problemen op het werk kunnen dan verminderd, opgelost of zelfs voorkomen worden. En zo kunnen werknemers met een chronische aandoening langer aan het werk blijven. Werknemers en werkgevers hebben nog weinig ervaring met online zelfmanagementprogramma’s, maar zien wel het mogelijke nut ervan in.

In dit subsidieonderzoek is een hypothetische best practice ontwikkeld, waarin praktische en theoretische randvoorwaarden zijn opgenomen waaraan een online zelfmanagementinterventie voor werkenden met een chronische lichamelijke aandoening moet voldoen. Het doel van de interventie is het bevorderen van werkbehoud. Het blijkt dat een ‘ideaal’ online zelfmanagementprogramma aantrekkelijk, gebruiksvriendelijk en flexibel in gebruik is. Werknemers kunnen verschillende onderdelen van het programma volgen, afgestemd op hun persoonlijke behoeftes en de fase van hun chronische aandoening. Het programma moet in ieder geval informatie bevatten over werken met een chronische aandoening, over de communicatie tussen werknemer en werkgever, leefstijl en coping (omgaan met problemen).

Aanvullend op de literatuurstudie zijn werkenden met een chronische lichamelijke aandoening, werkgevers en arbodiensten geïnterviewd om te bepalen wat effectieve randvoorwaarden zijn voor de implementatie van online zelfmanagementinterventies gericht op werkbehoud.

Dit subsidieonderzoek komt voort uit de subsidieronde 2014 Online interventies ter bevordering van de arbeidsparticipatie van mensen met een gezondheidsbeperking. Het is uitgevoerd door het Nivel, met subsidie van UWV.

Binnen de subsidieronde 2014 is nog een ander onderzoek verricht: Kritische succesfactoren van een online interventie voor werklozen met common mental disorders. De resultaten van beide onderzoeken zijn verwerkt in artikel 3 in UKV 2015-3 Online interventies voor mensen met een arbeidsbeperking.